Alles is anders
20 maart heb ik afscheid moeten nemen van mijn geliefde Xander.
Nog steeds is het moeilijk en doet het pijn: ik mis hem heel erg.
En dan realiseer ik mij opeens dat ik een weblog heb.
Een jaar lang schreef ik er niets op.
Vraag me niet waarom……..
Natuurlijk viel er veel te schrijven over mijn jongens, natuurlijk werden er veel foto’s gemaakt en ook gebeurde er ook wel wat op kynologisch gebied
Ik ben lui geworden: schrijf mijn berichtjes op facebook en gebruik mijn mooie camera’s niet en neem foto’s met mijn mobiel.
En dus geen verhalen meer op mijn weblog.
Dus kwam nu de vraag:
Stop ik met de weblog of ga ik toch verder?
Er staan op deze blog heel veel waardevolle verhalen voor mij: die wil ik niet kwijt.
Dus:
Denise Hercules die mijn weblog verzorgt zal het nodige voor mij veranderen.
Of ik de draad op dit moment kan oppakken betwijfel ik, maar op termijn ga ik proberen de belevenissen van mijn zo geliefde Chico te plaatsen, want………..Chico en ik zijn een TOP team
SAMEN STAAN WIJ STERK
Recente reacties