Jasper naar dierenarts

Het was deze ochtend niets beter met Jasper. Ook niet slechter, maar er moest iets gebeuren.

Dus zo vroeg mogelijk de dierenarts gebeld. Ik kon om 10.10 uur komen, maar ja dat gaat niet met mijn werk.

Afgesproken dat ik er 17.00 uur zou zijn, maar mijn werk liet het toe dat ik er om 16.00 uur kon zijn!

Op pad……natuurlijk moest Lodewijck weer mee……wat heb ik ze goed opgevoed………

Besloten om ditmaal Jasper in de bench te doen en Lodewijck ernaast. ( Ik kan maar 1 bench in de auto kwijt)

Terzijde: ik vind honden in de auto in de bench veel prettiger dan los!!!!!! Dus in een volgende auto: geen hondenrek, maar benches.

We waren ruim op tijd. Lodewijck de auto uit, maar Jap vond die bench best en wilde er NIET uit.

Dat kostte dus wat gepraat, zodat hij uiteindelijk deze kennelijk fijne plek verliet.

We konden direct doorlopen.

Dierenarts Karin de Ruiter zag natuurlijk direct zijn wat zwabberende loop; de gladde vloer daar deed er ook geen goed aan.

Karin deed eerst de algemene controles: temp, hartslag, longen, gebit en oren: alles oke.

Jasper liet het weer superbraaf toe.

Lodewijck wachtte netjes op de grond!

Tja, en toen kwam de rug: daar zit dus het probleem. Hij zet zijn achterpoot niet goed weg, maar de pijnprikkels zijn goed intact.

Niet goed dus! Maar het viel Karin mee, na wat ze aan de telefoon dacht.

Ze had er Jasper zijn foto's bij. In feite sprak ze haar verbazing uit dat hij het met DIT skelet de laatste 3 jaar zo goed heeft gedaan.

Met ondersteuning van 2 maal daags 1/2 tablet carprodyl.

Haar diagnose: niet duidelijk een hernia, maar het zit er tegenaan.

Ik ben dan een andere mening toegedaan: je hebt een hernia of niet en Jap heeft er mi 1 te pakken………

Oke, gelukkig heeft hij geen verlamming…….Maar een hernia is het…….

Jap heeft zich manmoedig gedragen: ik was weer trots op mijn beide kanjers!!!!!!!

Hij kreeg een injectie Solu-Delta-Cortef: het bekende corticosteroid!

Ik had deze ochtend expres geen carprodyl gegeven, omdat ik destijds met Lodewijck te horen kreeg: ik geef geen injectie bij carprodyl ivm kans op een maagbloeding.

Karin denkt daar anders over: zij had liever gezien dat Jap gisteren geinjecteerd was, ONDANKS carprodyl.

NB: dezelfde arts die toen zei dat ik niet met Lodewijck hoefde te komen had gisteren ook dienst……….

Er is onderzoek in Utrecht gedaan naar de combinatie carprodyl en Solu-Delta-Cortef: het aantal maagbloedingen is te verwaarlozen…..

Ach zo blijf je als mensendokter, na 18 jaar teckels, nog steeds leren!

Ik leerde nog iets anders: Jasper krabde en beet de laatste dagen; ik snapte er niets van, maar kon geen vlo ontdekken.

Ik nam mijn medische encyclopedie ter hand en las dat krabben/ bijten soms kan duiden op een heel ander probleem.

Karin zag direct de bijtplek op de bewuste plek: huid niet beschadigd, maar haar nat van het bijten.

Toen kwam het vervolg: Karin vond het nu niet bijdragen dat er een foto van Jap werd gemaakt. Ze vroeg mij of ik het een bezwaar vond morgen naar haar praktijk in Apeldoorn te komen.

Dat pakte ik onmiddellijk beet en heb gevraagd of de heren overgeschreven kunnen worden naar Apeldoorn.

Dat kan! Ze werkt of in Apeldoorn, of in Eerbeek, maar dan ben ik dus wel verzekerd van 1 vaste dierenarts en ik heb vertrouwen in haar.

Ze is duidelijk, neemt geen blad voor haar mond en windt er geen doekjes om; daarbij komt dat ze mijn honden kent van pup af aan.

Dus morgen 16.45 naar Apeldoorn; ben ik binnen 5 minuten…….

Naar huis en wat heb ik toen gelachen…………………

De heren zaten voor de achterbak; ik deed die open en voor ik ook maar ergens erg in had zat Lode in de bench: zo van: da's mijn bench, en je komt van goede huize als je me daar uit krijgt………Kennelijk kwam ik uit dat huis, want hij is er-onder groot protest-uitgegaan……..
Jasper er weer in, Lode ernaast en zo kwamen we weer veilig thuis.

 

Ik hoop van harte dat Jasper morgenochtend iets beter is. Mocht dat niet het geval zijn dan moet ik hem een hele carprodyl geven.

Ik houd Dorit Aharon in mijn achterhoofd, maar blijf manipulaties bij dit zo slechte skelet niet geweldig vinden

 

Wat ben ik nu weer blij Annemieke en Paul met het hek tussen tafel en bank! We zullen het de komende tijd weer hard nodig hebben!!!!!

 

Tot morgen