Jasper is bepaald nog niet op orde:
Gisterenavond at hij zijn kip en gelukkig vanochtend geen braaksel!
Ik moet even wat opbiechten:
Ik had de wekker om 2.00 uur gezet om even naar hem te kijken; ik hoorde vannacht de wekker en moest even goed nadenken: O, ja ik moet even naar Jasper, ik zette de wekker 4 uur later en dacht: ik ga zo kijken……….maar daar is het bij gebleven!!!!!! Ik schaamde me toen de wekker om 6.00 uur weer afging!!!!
Maar, zoals gezegd: geen braaksel.
Hij at een wit broodje, met lange tanden, maar hij at het.
Wandelen was niet echt zijn hobby, maar eerlijkheidshalve is hij nooit zo’n wandelaar als Lodewijck.
Tja, en toen moest ik weg: echt een fijn idee vond ik het niet.
Letty om 9.00 uur even op de hoogte gesteld dat hij niet meer had overgegeven.
Tuurlijk belde ik in de lunchpauze: niet gebraakt, wat tam/timide en niet echt zin om te wandelen; beschuit at hij niet.
En zo was hij ook toen ik thuiskwam: timide!
Met kip kon ik meneer ook niet verleiden: hij at met veel moeite een paar stukjes.
Hij zit nu wel bij me achter de PC, maar het is nog absoluut niet mijn Jappie!!!!!!
Nou weet ik ook niet wat die injectie die hij gisteren kreeg voor invloed heeft.
We wachten morgen maar rustig af.
Gelukkig drinkt en plast hij prima.
Tot morgen,
Ien en de mannen
Hopenlijk is ie vandaag weer wat meer in order Ien, niks he als je mannen ziekies zijn!
Knuff voor jullie allemaal!
Dag Ineke
Hoop dat het weer beter gaat met Jasper, dan kun jij ook weer rustig slapen. En een goede nachtrust heb je wel nodig met al je activiteiten. Ik sluit me aan bij je vrienden, ga toch een dag minder werken en wordt in de toekomst hondenkeurmeester, gespecialiseerd in teckels. Dit naast je andere baan.
Het is toch wat met de beesten. Zelf kom ik van een boerderij, wij gingen niet zo snel naar de veearts met huisdieren (bij koeien werd die eerder geroepen), al werd er wel goed voor gezorgd. Later is dit wel veranderd, de laatste kat van mijn moeder heeft ze zelfs insuline gespoten, toen hij diabeet werd. Maar ja, dat was ook de kat, die altijd bij mijn vader op de rolstoel sprong.
Vandaag hoorde ik een bijzonder verhaal. Ik wil het je niet onthouden
Je weet dat mijn zusje een Rotweiler heeft. De moeder is doodgereden toen dit jong 3 weken oud was (mijn neefje was erbij, ze gingen de post ophalen, hond stak ineens over en kwam onder trekker). Van het nest was bij de geboorte maar 1 jong levend, die hebben ze dus groot gebracht en is nu een onstuimige grote hond.De hond krijgt hondenbrokken, maar ook restjes, net als bij ons vroeger. En als hij eet, moet je hem niet storen. Ze hebben echter ook jonge katten. Mijn neef bracht vorige week het restje eten naar de hond, schepte het in de bak en toen sprong een poesje er midden in. Hap zei de hond…, mijn neef schreeuwen. Poesje leek dood, bewoog een tijdlang niet. Mijn zwager wilde het gaan begraven, maar de staart bewoog ineens. Poesje leefde nog, was gebeten in een poot en in de nek. Ze zijn er niet mee naar de dierenarts gegaan (er sneuvelt wel vaker een poesje), hebben het in een doosje met zachte doeken bij de kachel gezet,schoteltje melk ernaast. En poesje krabbelde op, kon bijna niet lopen, probeerde melk te drinken, wat ook niet wou. Maar nu na een week loopt hij weer bij de andere poesjes rond, kan alleen niet zo goed eten. Lijkt dus helemaal goed te komen.
Nou Ien, beterschap met de hond en tot morgen? Groeten Klaske